خاطره ها

امروز داشتم گذشته ها رو مرور میکردم.

.

• از این شهر متنفر شدم.

خب

با اینکه از اراجیف نویسی متنفرم و زورم میاد جواب آدمایی رو بدم که درست صحبت نمیکنن اما بخاطر زر زر مجددشون مجبورم باز با اکراه اینجا خاطراتمو مرور کنم.

اونچه که متنفر بودم سرم اومد.

مزاحمت عده ی کثیری از مردم فاسد.

آدمهای اینجا هرگز یاد نگرفتن بی اجازه وارد حریم آدمهای پاک نشن. واقعا چندش آورن.

سرم سنگین

دهانم تلخ

چشمم شمع بی نور است

نفس در سینه زندانیست

چو روز آید به چشمم دختر خورشید بیمار است

شبانگه در نگاه من

عروس ماه رنجور است.

• اون کسی که با من در میفته یک کلام مفسده.
• همشونم میشناسم. بازم ببینم گزارش میکنم. گزارشهای قبلیم پیگیری شد.

امروز داشتم میومدم بی ادبی یه پیرمرد ۷۰ ساله ی راننده تاکسی رو دیدم و یهو یه جمله ی عجیب از فرط عصبانیت به ذهنم رسید.

• به بعضی از این پیرمردا باید گفت احترام توییکه هفتاد سال تو لجن غرق بودی نسبت به آشغال جوونتر از تو فقط کار یه احمفه. بین بد و بدتر تو بدتری.

دلبندم دلم تنگه اختاپوس کرگدن بی احساس

امروز نه اما چند سال قبل به یه مساله ای پی بردم

دلبر اگه خوندی نخندی

امیدوارم اوناییم که شغلشون سرک کشی بود دیگه از خاطره ها برن بیرون و جای دیگه گهخوری کنن.

چون از بینشون اوناییکه ادبشو نداشتن یواشکی جوک ساختن آبرو واسم نذاشتن.

حنابندون بودم.

زیاد حال نکردم.

اما بعد مدتها دیدنشون حس کیف و حال قدیم رو زنده کرد.

کسی نمیتونست قهقهمونو بند بیاره.

عین بادکنکی که موقع ترکیدن پوستش درد داره ام.

با هر لقمه یهو خس خس میکنم.

انگار گاهی جای یه جرعه آب هم نیست.

رو تاول میشینم و بلند میشم انگار.

درد امونمو میبره و ترجیح میدم دراز بکشم.

دلتنگم 😢 ماه شب تارم کجایی؟

چه بلایی سرم آوردن؟!

اوه خدای من

نه نباید خودمو ببازم

باید بدونم همیشه:

مسیحای جوانمرد من ای

ترسای پیر پیرهن چرکین

سلامم را تو پاسخ گوی

در بگشای

منم من میهمان هر شبت لولیوش مغموم

منم من سنگ تیپا خورده ی رنجور

نه از رومم نه از زنگم

همان بی رنگ بی رنگم

بیا بگشای در بگشای

دلتنگم